Αξιοθέατα

Ο μυθολογικός ήρωας Ακάμας, γιος του Θησέα, ήρθε στην περιοχή μετά τον Τρωϊκό πόλεμο κι απ’ αυτόν πήρε την ονομασία της η χερσόνησος αυτή, μια από τις ελάχιστες άγριες περιοχές του νησιού και παράδεισος για τους λάτρεις της φύσης. Η χερσόνησος του Ακάμα είναι μια μοναδική περιοχή, τόσο από πλευράς γεωλογίας και φυσιογραφίας όσο και από πλευράς χλωρίδας και πανίδας.

Όλοι σχεδόν οι γεωλογικοί σχηματισμοί της Κύπρου παρουσιάζονται εδώ, κοιλάδες, σπηλιές, νησάκια ή φαράγγια όπως εκείνο του Άβακα, συνθέτοντας έτσι ένα πραγματικό μωσαϊκό. Για το λόγο αυτό η χερσόνησος του Ακάμα διαθέτει μια μοναδική ποικιλία βιοτόπων και οικοσυστημάτων.
Στη χερσόνησο του Ακάμα συναντώνται συνολικά περίπου 530 είδη ιθαγενών φυτών. Από αυτά 35 είναι ενδημικά, από ένα σύνολο 142 περίπου ενδημικών ειδών, υποειδών και ποικιλιών που συναντώνται σε όλη την Κύπρου. Μερικά από τα φυτά αυτά είναι ενδημικά της περιοχής αποκλειστικά και μόνο. Τα είδη Alyssum akamasicum και Centaurea akamatis πήραν το όνομά τους από την ίδια την περιοχή, ενώ είδη όπως το Centaurea veneris, το Tulipa cypria, το Gladiolus triphyllus και πολλά άλλα συναντώνται αποκλειστικά ή κυρίως στην περιοχή του Ακάμα.

Συνέχεια Εδώ

Η τεράστια πέτρα στο άκρο της επαρχίας Πάφου είναι ένα ενδιαφέρον γεωλογικό φαινόμενο που δημιουργεί ένα από τα πιο εντυπωσιακά δείγματα φύσης στην Κύπρο και σχετίζεται με την Αφροδίτη, την Ελληνίδα θεά του έρωτα και της ομορφιάς.

Σύμφωνα με το θρύλο, αυτό το εξαιρετικής ομορφιάς μέρος είναι το σημείο απ’ όπου βγήκε η Αφροδίτη από τα κύματα. Το ελληνικό όνομα, Πέτρα του Ρωμιού, σχετίζεται με τον θρυλικό Βυζαντινό ήρωα, τον Διγενή Ακρίτα, που κράτησε τους Σαρακηνούς στον κόλπο με την απίστευτη δύναμη του. Λέγεται ότι σήκωσε τον τεράστιο βράχο και τον πέταξε στη θάλασσα καταστρέφοντας τα πλοία του εχθρού. Ο χώρος συμπεριλαμβάνεται στην Πολιτιστική διαδρομή της Αφροδίτης.

Συνέχεια εδώ

Βρίσκεται στην κοίτη του Κρυού Ποταμού, στο Εθνικό Δασικό Πάρκο Τροόδους, σε υψόμετρο 1330 m, βόρεια της Κοινότητας Πάνω Πλατρών. Το ύψος πτώσης του νερού είναι 13 μέτρα.

Τα πετρώματα της περιοχής αποτελούνται κυρίως από ποικιλιτικό βερλίτη και άλλα πετρώματα του οφιολιθικού συμπλέγματος του Τροόδους. Η βλάστηση γύρω από τον καταρράκτη αποτελείται κυρίως από πεύκα, τόσο τραχείας πεύκης (Pinus brutia) όσο και μαύρης πεύκης (Pinus nigra ssp. Pallasiana) με υπόροφο από την ενδημική λατζιά (Quercus alnifolia). Η υδροχαρής βλάστηση με τις διαφοροποιημένες μορφές και χρώματα χαρακτηρίζεται από τον πλάτανο (Platanus orientalis), το σκλέδρο (Alnus orientalis) και τον κισσό (Hedera helix) που αρέσκεται στα σκιερά και υγρά μέρη.

Σύμφωνα με την παράδοση, η ονομασία του καταρράκτη προήλθε από Σκώτους επισκέπτες που έμειναν καταγοητευμένοι από την ομορφιά του τοπίου, που τους θύμιζε την πατρίδα τους η οποία κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν Καληδόνια και έτσι ονόμασαν τον καταρράκτη αυτόν, «Καταρράκτης Καληδονιάς».

Συνέχεια εδώ

Το Θέατρο του Κουρίου βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο του απότομου λόφου πάνω στον οποίο χτίστηκε η πόλη. Κατασκευάστηκε στο τέλος του 2ου αιώνα Π.Χ. αλλά απέκτησε τις σημερινές διαστάσεις του στο 2ο αιώνα Μ.Χ. Το θέατρο αποτελείται από μια ημικυκλική ορχήστρα που περιβάλλεται από καθίσματα. Το θέατρο ήταν κλειστό στα νότια από το κτίριο της πρόσοψης της σκηνής που πρέπει να έφτανε στο ύψος των παρασκηνίων αν και σήμερα μόνο τα θεμέλια του διασώζονται. Εκατέρωθεν της σκηνής υπήρχαν δύο τοξωτοί πάροδοι (διάδρομοι) από όπου έμπαινε μέσα στο θέατρο το κοινό. Στο θέατρο του Κουρίου χωρούσε μέχρι και 3.500 θεατές.

Κατά τη διάρκεια μεταγενέστερων ανακατασκευών, μετατράπηκε έτσι ώστε να μπορεί να φιλοξενεί θηριομαχίες. Στο Θέατρο του Κουρίου γίνονται πολλές πολιτιστικές δραστηριότητες και θεατρικές παραστάσεις, ιδιαίτερα το καλοκαίρι.

Συνέχεια εδώ

Βρίσκεται στην κοίτη του Κρυού Ποταμού νοτιοανατολικά της κοινότητας Πάνω Πλατρών, σε υψόμετρο 980 m κοντά στην εκκλησία της Παναγίας Φανερωμένης. Το ύψος πτώσης του νερού είναι 20 μέτρα και έχει το μεγαλύτερο ύψος από όλους τους καταρράκτες του Τροόδους. Τα πετρώματα της περιοχής αποτελούνται κυρίως από διαβάση.

Η γύρω βλάστηση είναι η ίδια περίπου με τη βλάστηση στον Καταρράκτη Καληδονιών. Αποτελείται κυρίως από πευκοδάση τραχείας πεύκης (Pinus brutia). Μέσα και κοντά στη στενή κοίτη του ποταμού κυριαρχούν τα πλατάνια (Platanus orientalis) και ο σκλέδρος (Alnus orientalis) που κάνουν πιο έντονο το αίσθημα της δροσιάς που νιώθει ο επισκέπτης. Στις βραχώδεις πλαγιές εμφανίζεται το κυπαρίσσι (Cupressus sempervirens), καθώς και η ενδημική ασπερούλα (Asperula cypria), η ψυλλίνα (Helichrisum italicum), το ενδημικό πτιλοστήμων (Ptilostemon chamaepeuce) και πολλά άλλα ενδιαφέροντα είδη φυτών. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Καταρράκτης πήρε το όνομα του από τις λέξεις «μιλλός» που σημαίνει υγρός και τη λέξη «μέρος».

Συνέχεια εδώ

Μια από τις δύο στο νησί, η Αλυκή της Λάρνακας είναι μια μοναδική περιοχή φυσικής ομορφιάς και ένα φυσικό περιβάλλον που έχει ανακηρυχθεί προστατευόμενο. Οι υδροβιότοποί της είναι ένα υπέροχο σημείο για παρατήρηση πουλιών προσφέροντας μια περιοχή για τάισμα και φώλιασμα σε 80 είδη πουλιών. Η Αλυκή αποτελεί σταθμό για χιλιάδες μεταναστευτικά πουλιά και είναι ιδιαίτερα γνωστή για τα φλαμίνγκο της που ξεχειμωνιάζουν στο νησί τρώγοντας γαρίδες του αλμυρού νερού. Για να ολοκληρώσει την ομορφιά της εικόνας του νερού που τρεμοφέγγει με ροζ πινελιές, έρχεται το σαν σε όαση τοπίο, που φιλοξενεί το Χαλά Σουλτάν Τεκέ, ένα από τα ιερότερα Μουσουλμανικά σημεία, το οποίο στεγάζει τον τάφο της Ουμ Χαράμ.

Το καλοκαίρι το νερό εξατμίζεται και η λευκή επιφάνεια λαμπιρίζει στον εκθαμβωτικό ήλιο, θυμίζοντας τον αρχικό ρόλο της αποξηραμένης λίμνης ως σημαντικής πηγής αλατιού. Το αλάτι το μάζευαν πάνω σε γαϊδούρια και συσσωρεύονταν για εξαγωγή μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ‘80, οπότε η δραστηριότητα εγκαταλείφθηκε.

Συνέχεια εδώ

Βρίσκεται στην κοίτη του ποταμού της Αρκολαχανιάς ή Μέσα Ποταμού, βορειοδυτικά του Σαϊττά κοντά στο Μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου στο Μέσα Ποταμό, σε υψόμετρο 1000 μέτρων. Το ύψος πτώσης του νερού είναι 7 μέτρα. Τα πετρώματα αποτελούνται κυρίως από γάββρο. Η βλάστηση της περιοχής, καθώς και στην κοίτη του ποταμού είναι παρόμοια με αυτήν του καταρράκτη της Χαντάρας.

Η ονομασία του καταρράκτη προήλθε από το όνομα του ποταμού.

Ο επισκέπτης μπορεί να οδηγηθεί σ’ αυτόν από το Σαϊττά όπου η απόσταση είναι 5 km χωματόδρομος, από το χωριό Μονιάτη 5,5 km χωματόδρομος, από το χωριό Πάνω Πλάτρες 6 km χωματόδρομος, από το χωριό Κάτω Αμίαντος 7 km χωματόδρομος και από τον εκδρομικό χώρο Μέσα Ποταμού μέσω κατηφορικού μονοπατιού μήκους 200 μέτρων.

Συνέχεια εδώ

Η υπέροχη πέτρινη εκκλησία του Αγίου Λαζάρου, του 10ου αιώνα, βρίσκεται στο κέντρο της Λάρνακας και είναι ένα από τα πιο σημαντικά Βυζαντινά μνημεία της Κύπρου που επιβίωσαν. Χτίστηκε από το Βυζαντινό Αυτοκράτορα Λέοντα VI σε αντάλλαγμα για την μεταφορά του σκηνώματος του Αγίου στην Κωνσταντινούπολη. Η εκκλησία φτιάχτηκε πάνω από τον τάφο του Αγίου Λαζάρου, του φίλου του Ιησού Χριστού που αναστήθηκε, ήρθε στο Κίτιον (τη σημερινή Λάρνακα) το 33 μ.Χ και έγινε ο πρώτος Επίσκοπος και Προστάτης Άγιος. Τον Τάφο, μαζί με άλλες μαρμάρινες σαρκοφάγους και τάφους σε σχήμα κουτιού, που ήρθαν στο φως κατά τη διάρκεια ανασκαφών μπορεί κάποιος να τα δει στην κρύπτη της εκκλησίας.

Οι τρεις επιβλητικοί θόλοι αυτής της Χριστιανικής Ορθόδοξης εκκλησίας και το αυθεντικό καμπαναριό καταστράφηκαν μάλλον στα πρώτα χρόνια της Οθωμανικής κυριαρχίας όταν η εκκλησία έγινε τζαμί. Το μοναδικό, ξυλόγλυπτο, καλυμμένο με χρυσάφι και με στοιχεία μπαρόκ εικονοστάσι που φιλοξενεί τις εκπληκτικής τέχνης Βυζαντινές εικόνες, ολοκληρώθηκε το 1782 και επιβίωσε μέχρι σήμερα.

Συνέχεια εδώ

Βρίσκεται στην κοίτη του ποταμού Τροοδίτισσας ή Διπλού Ποταμού βόρεια του χωριού Φοινί, μέσα στο κρατικό δάσος, σε υψόμετρο 1035m. Το ύψος πτώσης του νερού είναι 8 μέτρα. Τα πετρώματα της περιοχής αποτελούνται κυρίως από γάββρο. Η γύρω βλάστηση αποτελείται κυρίως από πευκοδάσος τραχείας πεύκης (Pinus brutia) και στον υπόροφο υπάρχει η ενδημική λατζιά (Quercus alnifolia), η αντρουκλιά (Arbutus andrachne) και πολλοί άλλοι θάμνοι και πόες. Στην κοίτη του ποταμού ο πλάτανος (Platanus orientalis) και ο σκλέδρος (Alnus orientalis) μαζί με άλλα υδροχαρή φυτά εκτοπίζουν τα άλλα είδη.

Σύμφωνα με την παράδοση, ο Καταρράκτης πήρε το όνομα του από τη λέξη «αντάρα» που στα χωριά της γύρω περιοχής σημαίνει «θόρυβος νερού».

Ο επισκέπτης μπορεί να φτάσει σ’ αυτόν από το χωριό Φοινί, από όπου η απόσταση είναι 1,5 km (0,3 km άσφαλτος και 1,2 km χωματόδρομος), από το Μοναστήρι Τροοδίτισσας (3,5 km χωματόδρομος) και από το χωριό Πάνω Πλάτρες 5,5 km (2,9 km άσφαλτος και 2,6 km χωματόδρομος).

Συνέχεια εδώ